Zar zor açtı gözlerini
Güzelim uykudan uyanmak öyle zor geliyordu ki…
Hava karanlık ve yağmurluydu.
Kapattı gözlerini yorganını çekti.
Kalkmasam gitmesem dedi.
Yorgundu hem de çok yorgun.
Beyni bedeni ve yüreği yorgundu.
Alıp başımı gitsem dedi.
Gitsem beni kimsenin bulamayacağı bir yere.
Çok değil birkaç gün yeterdi ona
Biraz kafasını dinlemek düşünmekti tek istediği.
İstemeye istemeye kalktı yatağından
Yatağının yanında duran suyundan büyük bir yudum aldı.
Kalk yorgun savaşçı kalk! Dedi.
Gün uzun ve yapacak işi çoktu.
Oysa daha 19 yaşındaydı
Yakışmıyordu bu yorgunluk ona.
Ama… Sanki dünyayı sırtında taşıyor gibiydi.
Yıllardır üniversite diye diye çalışmış
Gecesini gündüze katmıştı.
Dershanelerde geçmişti çoğu hayatı.
Evet değmişti bu çabaya ama…
İşte o ama var ya kendine bile açıklayamadığı…
“Hele bir kazan üniversiteyi” derdi annesi.
“Üniversite hayatı ayrı bir dünyadır
Hayatın boyunca unutamazsın o günleri”.
Aslında haklıydı annesi memnundu üniversiteli olmaktan.
Ama yorgundu işte ne yaparsa yapsın atamıyordu yorgunluğunu.
Belki de artık amacı kalmamıştı
Yıllardır gerçekleştirmek istediği amacına ulaşınca
Sudan çıkmış balık gibi kalmıştı.
Henüz düşünemiyor ne yapacağını bilemiyordu ki…
Rüzgârın önünde savrulur gibiydi.
İşte dedi. İşte istediğiniz oldu.
İyi bir okul iyi bir yaşam diyordu çevresindekiler.
İyi bir geleceği belki garantilemişti ama
Ya bugünü ne olacaktı?
Ya yaşayamadığı çocukluğunu gençliğini kim verecekti ona?
Nasıl eski canlı hayata bağlı delikanlı olacaktı...
Bugünün yaşanmamışlıklarının üstüne nasıl bir gelecek kuracaktı?
Başı farkına varmadan sağa sola sallandı
Bir şeyleri kovmak istercesine...
“Silkinmeli kendine gelmelisin bu sen değilsin” dedi. Kaynakwh:
Aynadaki aksine… Kaynakwh:
Uykularını düzenlemekten başlamalıydı işe
Duruşunu dikleştirmeli bakışlarını ısıtmalıydı
Önce kendine güven veren biri olmalıydı…
Hayat beklemez delikanlımdedi.Hayat beklemez!
Kim bilir belki bir gün...
Belki bir gün çocuklarımla yaşarım çocukluğumu
Belki bir gün oğlumla yine genç olurum.
Yarım bir gülümseme yayıldı yüzüne…
Hayat elinden gidiyordu
Geçen zaman geri dönmüyordu.
Tek ben değilim ki diye düşündü tek ben değilim…
Herkes geçti bu yoldan öyle ya da böyle.
Demek ki büyümek böyle bir şey dedi.
Garip bir gurur duydu. “Büyüyorum”dedi.
Ve aynada göz kırptı kendine
Bekle hayat ben geliyorum…
Bu mesajı şu gruba üye olduğunuz için aldınız: Google
Grupları "ÖYKÜSEL" grubu.
Bu gruba posta göndermek için , mail atın : {oykusel@googlegroups.com}
Bu gruba üyeliğinizi sonlandırmak için şu adrese e-posta gönderin:
oykusel+unsubscribe@googlegroups.com
Daha fazla seçenek için,
http://groups.google.com.tr/group/oykusel?hl=tr?hl=tr adresinde bu
grubu ziyaret edin
